“پروژه نامرئی” چیزهایی را که ناملموس هستند – صبر، استراحت، استقامت – از طریق رقص قابل مشاهده می کند. Joining Garfield یک بازیگر خارق العاده از همکاران است: پل همیلتون، مولی لیبر، آنجی پیتمن و اوپال اینگل. پیتمن گفت، آنها رقص روی زوم را در طول تعطیلی همه گیر شروع کردند، اما به گفته پیتمن، درست مانند زندگی آنها، به خصوص زندگی گارفیلد، این رقص در استودیو توسعه یافته و تغییر کرده است. او در روزهای اولیه شیوع همه‌گیری، کارمند بیمارستان خط مقدم بود.
پیتمن می‌گوید: «حفظ داستان‌های افراد زیادی در بدنتان و بسیاری از افراد نزدیک به مرگ، یا در بحران یا تروما، در بدنتان بسیار مهم است. من می توانم آن را از او در اتاق احساس کنم. بنابراین من فکر می‌کنم که این موضوع قطعاً تحت تأثیر قرار گرفته و نحوه تصمیم‌گیری و نحوه انجام کار او را تغییر داده است.»
پیتمن اضافه کرد: “شهود او قوی است – من هنوز هم کشش رقص او و گوش دادن به رقص او را در تمام آن احساس می کنم.”
یکی از اولین رقص‌های «پروژه نامرئی» یک الگوی راه رفتن است که اگر می‌خواهند اجراکنندگان در ارتباط بمانند، به همین نیاز دارد – گوش دادن عمیق. گارفیلد گفت، در حالی که ساده است، “به اصطلاح “درست گرفتن” به طرز گیج کننده ای چالش برانگیز است. این قطعه در واقع تنها زمانی انجام شدنی و قابل دستیابی است، اگر آن را با صبر و حوصله تمرین کنیم، که انجام دادن آن روی صحنه کار خنده‌داری است.»
صبر برای مخاطب نیز ضروری است. او گفت: «این فقط ما نیستیم. “شاید کسی بی تاب باشد. و گاهی در وسط آن، من هستم مانند “آیا می توانیم به پایان این کار برسیم؟”
گارفیلد خودش را گول نمی‌زند. او گفت: «می‌دانم که بخش‌هایی وجود دارد که مردم اینگونه خواهند گفت: «نمی‌توانم این را تحمل کنم». “من اهمیتی نمی دهم. و منظورم این نیست که اهمیتی نمی دهم. من یک روحانی هستم. من اهميت دادن. منظورم این است، بله، این رنج است، و به آن تکیه کنید. پس از آن، یک لیوان شراب خواهید گرفت. شما در مورد چیز دیگری صحبت می کنید. خوب میشه تو خوب می شوی.»
