در یک روز ایده‌آل بهاری، استفان پترونیو طراح رقص در محل مورد علاقه‌اش در مرکز اقامتی پترونیو ایستاده بود، سازه‌ای چوبی مرتفع که او آن را نشیمنگاه می‌نامد. با مناظر گسترده ای از Catskills و فراتر از آن، فضای آرام بر روی ملک سرسبز و بالای تپه نشسته است که او طی شش سال گذشته به خلوتگاهی برای طراحان رقص و رقصنده ها تبدیل کرده است، جایی که هنرمندان می توانند برای کار بیایند – یا کار نکنند – در خارج از محوطه خواسته های معمول زندگی روزمره
او از روی صندلی گفت: “چه به پول نیاز داشته باشید و چه به ایده نیاز داشته باشید، وقتی اینجا بیای بهتر است.”
اگر کمی دلهره آور به نظر می رسید، به این دلیل است که داشت برای خداحافظی آماده می شد. پترونیو و هیئت مشاورانش که در شبکه ای از مشکلات مالی گرفتار شده اند، تصمیم گرفته اند مرکز را ببندند و ملک 175 هکتاری را برای فروش بگذارند. اقامت نهایی در این ماه انجام می شود.
او گفت: “این یک تصمیم بسیار بسیار دلخراش است، اما من راه دیگری برای جلو نمی بینم.”
جیل برینزا، رئیس هیئت مدیره شرکت استفن پترونیو، که مالک این مرکز است، در یک مصاحبه تلفنی این احساس را تکرار کرد: «ما با افراد زیادی صحبت کردیم. به هر گزینه ای فکر کرد. ما این کار را ساده انجام ندادیم.”
وقتی این مرکز در سال 2018 افتتاح شد، به نظر می رسید رقص در دره رودخانه هادسون رونق گرفته است. اما اکنون شرکت پترونیو به سایر مؤسسات متمرکز بر رقص می‌پیوندد که در سال‌های اخیر تعطیل شده‌اند، یا در وقفه‌های ظاهراً نامشخصی مانند Lumberyard در Catskill، نیویورک، و Mount Tremper Arts، که هر دو از طراحان رقص نیویورک در ساخت آثار جدید حمایت کردند، می‌پیوندند.
پترونیو، 67 ساله، اذعان کرد که در برخی موارد، تمایلی به مصالحه مالی نداشته است. او که در طول زندگی حرفه‌ای خود با انواع شرایط کاری مواجه شده بود، گفت که می‌خواهد هنرمندان مقیم احساس کنند “مانند ملکه‌ها و پادشاهانی که ما هستیم با آنها رفتار می‌شود.” این به معنای فراهم کردن نه تنها اتاق و غذا، دسترسی نامحدود به استودیو و کمک هزینه بود، بلکه همچنین غذاهای محلی تهیه شده توسط سرآشپزها در محل. “چیز هنرمند گرسنه؟” او گفت. “اینجا نه.”
به بیش از 25 هنرمند، از جمله نورا چیپامیر و جمار رابرتز، اقامتگاه اعطا شده است. برای هنرمندانی که از شهر نیویورک می آمدند، همانطور که بسیاری انجام دادند، فضای بسیار زیاد یک تجمل بود. محوطه دارای یک استودیوی 2500 فوت مربعی است. یک خانه پنج خوابه، هشت حمام، دو آشپزخانه؛ یک باغ ارگانیک؛ و 77 هکتار از طریق کمک مالی 500000 دلاری از بنیاد خیریه دوریس دوک حفاظت شده است.
پترونیو به عنوان بنیانگذار و مدیر هنری شرکت استفان پترونیو، یک گروه رقص معاصر مستقر در شهر نیویورک که نزدیک به 40 سال دوام آورده است، با عدم اطمینان اقتصادی غریبه نیست. این شرکت که به دلیل همکاری با هنرمندان برجسته تجسمی شناخته می شود، این مرکز را با درآمد حاصل از فروش مجسمه ای از آنیش کاپور و حراج آثار هنری دیگر خریداری کرد.
پترونیو گفت: “کار من همیشه اینطور بوده است که شما در رودخانه ای هستید و از سنگی به سنگ دیگر می پرید و به مکان بعدی می رسید.” با مرکز اقامت، “فقط حدس می‌زدم که این اتفاق بیفتد، زیرا همیشه همینطور بوده است.”
وی افزود: «و سپس همه گیری رخ داد. “اگر همه چیز به روشی که قبل از همه‌گیری پیش می‌رفت ادامه می‌داد، ما خوب می‌شدیم.”
پترونیو گفت که چالش‌های مالی این مرکز شامل “تغییر بازار سهام” و همچنین تغییر در اولویت‌های بنیادها به سمت تامین مالی طرح‌های مبتنی بر عدالت اجتماعی است که به گفته او، “100 درصد از آن عقب مانده‌ام.” او گفت که کمک های بلاعوض که روی آنها حساب می کرد به دست نیامد و خاطرنشان کرد که این مرکز اکنون از طریق وام 500,000 دلاری دولتی فعالیت می کند.
او گفت که در طول اعماق همه‌گیری، شرکت او تمام فعالیت‌های تور را از دست داد، که منبع حیاتی درآمد کسب‌شده بود. برای فراهم کردن فرصت‌هایی برای هنرمندان رقص در زمان‌های تاریک، او مرکز را با اقدامات احتیاطی اضافه‌شده و برنامه‌ای مبتنی بر برنامه جدید که توسط ماریا وارشاو، که در مارس ۲۰۲۰ مدیر مرکز شد، باز نگه داشت. (قبلاً فقط اقامت اعطا می‌شد پترونیو گفت: زمانی که هنرمندان از آن استفاده نمی کردند، خانه از طریق Airbnb اجاره می شد، اگرچه درآمد اجاره با کاهش محدودیت های همه گیر کاهش یافت.
این ملک به قیمت 4.2 میلیون دلار، بیش از سه برابر 1.3 میلیون دلاری که در سال 2016 خریداری شد، به فروش خواهد رسید. پترونیو گفت که قصد دارد از درآمد برای ادامه حمایت از هنرمندان جوان استفاده کند، و امیدوار است که برنامه آموزش رقص محلی را که در سال 2016 تکامل یافته است، گسترش دهد. پشت سر هم با مرکز برینزا گفت که پول حاصل از فروش همچنین از ادامه ایجاد کارهای جدید پترونیو برای شرکتش حمایت می کند.
او گفت که بخشی از چشم انداز پترونیو این بود که هنرمندان را از انتظارات ایجاد یک محصول نهایی – یا هر محصولی رها کند. “پیشنهاد من این است: اگر همه آن فشارها را از خود خلاق خود بردارید چه اتفاقی می افتد؟”
طراح رقص راشان میچل، که در سال 2022 با شریک خود سیلاس رینر و سایر همکارانش اقامت داشتند، گفت که گروه بین تمرینات، “وقفه های زیادی برای تجدید قوا و بازگشت و کار کردن” انجام می دهند.
میچل می‌گوید: «اینکه بتوانیم از شهر خارج شویم، با طبیعت ارتباط برقرار کنیم، هوای تازه نفس بکشیم – این کار برای همه ما شگفت‌انگیز بود.»
وارشاو که همچنین مدیر سابق بورس هنرهای بروکلین است، گفت که بسته شدن مرکز اقامت پترونیو را بازتابی از تغییرات بزرگتر در “اکوسیستم که رقص و اجرای شهر نیویورک است” می داند.
او گفت: «همه چیز در حال حاضر کاملاً متزلزل است. زمانی که یک مؤسسه بسته می‌شود و مؤسسه‌های دیگری در حال تلاش هستند یا تعطیل می‌شوند، این برای حوزه ما که حتی برای شروع به اندازه کافی نداشت، بسیار مهم است».
پترونیو که در همسایگی مرکز زندگی می کند، به نظر می رسد روحیه خوش بینی خود را حفظ کرده است. او گفت که اقامت در طبیعت “تأثیر عظیمی بر تفکر من داشته است.” او آن را اینگونه توصیف می کند: “وقتی هیچ امکانی باقی نماند، یک فرصت جدید باز می شود.”
