محققان می گویند که آب آشامیدنی که مردم از آب می نوشند، قبلاً 10 بار نوشیده شده است، زیرا فاضلاب به طور مداوم در یکی از دو چرخه قبل از بازگشت به آب، به صورت متفاوتی تصفیه می شود.
به گفته ما، آبی که امروز روی زمین وجود دارد، همان آبی است که تقریباً پنج میلیارد سال است که اینجا بوده است، یعنی حتی ادرار دایناسورها نیز آنجا بوده است، اما آبی که در مکانی که ما زندگی می کنیم جاری است. بارها و بارها آب در تصفیه خانه ها بازیافت و تصفیه می شود و کافی نیست.
هنگامی که آب همراه با ادرار از بدن ما خارج می شود، سفر خود را به سمت کارخانه فاضلاب آغاز می کند، جایی که مستقیماً برای استفاده تصفیه می شود، یا مسیر دیگری را به یک کانال آب طی می کند و در نهایت به دریا می ریزد، جایی که دوباره در نهایت مورد استفاده قرار می گیرد. .
در حالی که هزاران سال است که مردم زباله و آب را جدا می‌کنند، اما تا آغاز قرن بیست و یکم، مردم راهی برای در دسترس قرار دادن آب آشامیدنی سالم ابداع نکردند.
تعداد افرادی که قبل از ما آب نوشیده اند را می توان با استفاده از یک فرمول محاسبه کرد. ورودی های این فرمول مقدار ادرار 350 میلیون ساله از 5 میلیارد تن ادرار است که هشت برابر وزن بدن خود در سال ادرار می کند که معادل 14 هزار میلیون مایل مکعب است.
این بدان معناست که اتم های موجود در مولکول آب قبلاً به طور متوسط 10 بار با ادرار آلوده شده اند و البته این یک تخمین محافظه کارانه است.
آغاز عصر مفرغ یا عصر مفرغ که در حدود 3200 سال قبل از میلاد آغاز شد، زمانی است که مردم شروع به استفاده مجدد از فاضلاب برای آبیاری و آبزی پروری کردند، روشی که در میان تمدن های باستانی چین، مصر و بین النهرین دیده می شود.
سیستم های رومی برای جمع آوری آب باران از پشت بام ها برای مصارف خانگی نیز در شهرهایی مانند پمپئی کشف شده است.
در طول قرن سیزدهم، افرادی که در آلمان و فرانسه زندگی می کردند، حوضچه های پرورش ماهی ساختند که برای جمع آوری فاضلاب غنی از مواد مغذی از توالت صومعه ساخته شده بودند.
در قرن نوزدهم، استفاده مجدد ناخواسته از فاضلاب نیز در کشورهای مختلف از طریق بهره برداری از مزارع فاضلاب که در ابتدا برای اهداف بهداشتی مهندسی شده بودند، رخ داد، جایی که فاضلاب برای بهره مندی از ارزش غنی سازی خاک به خاک اضافه شد.
امروزه دنیا از روش های پیچیده تری برای تبدیل فاضلاب به آب آشامیدنی استفاده می کند که اساساً یک چرخه بی پایان است.
دو چرخه تصفیه متفاوت وجود دارد که آب می تواند قبل از خروج از شیر آب طی کند که شامل چرخه آب شهری و چرخه آب طبیعی می شود.
وقتی آب از چرخه آب شهری عبور می کند، ابتدا در تصفیه خانه تصفیه می شود و سپس به خانه ما ارسال می شود.
پس از نوشیدن آب از شیر، به لوله فاضلابی می ریزد که به تصفیه خانه فاضلاب ختم می شود و در آنجا یا برای مصارف انسانی تصفیه می شود یا در آبراهه ها رها می شود.
آبی که به رودخانه ریخته می شود احتمالاً به رودخانه دیگری می ریزد که یک گیاه آب آشامیدنی را تغذیه می کند، جایی که چرخه آب شهری دوباره شروع می شود.
اگر آب به سمت تصفیه خانه جریان نداشته باشد، در یک چرخه طبیعی به اقیانوس راه پیدا می کند یا در هوا تبخیر می شود.
جانوران دریایی قبل از تبخیر شدن و تشکیل ابرها در آسمان چندین بار آب اقیانوس را مصرف می کنند و سپس با متراکم شدن، این آب به صورت باران به زمین بازمی گردد.
این بارندگی ممکن است دوباره چرخه آب شهری را خاتمه دهد یا به رودخانه ها و دریاچه ها سرازیر شود یا منابع آب زیرزمینی را تحت تأثیر قرار دهد و این روند دوباره شروع شود.
ронд импрози комменталих изображение оз рошо фотография компания твеской игдад ма аст. به عنوان مثال، در چین، طبق مطالعه ای که در سال 2018 در مجله Frontiers منتشر شد، آنها ادرار را از توالت ها جمع آوری کردند و از آن برای کود دادن به زمین های کشاورزی استفاده کردند.
در سایر مناطق جهان، هدف اصلی جداسازی ادرار چیز دیگری به نفع مراقبت های بهداشتی است. مثلاً در یمن که هوا گرم است، ادرار را از توالت ها به دیوارهای بیرونی خانه هدایت می کردند و اجازه می دادند که به سرعت تبخیر شود. همچنین سرویس های بهداشتی دارای دو خروجی بودند. یکی در جلو و دیگری در عقب برای جدا کردن ادرار از مدفوع که از سال 750 میلادی انجام شد.
با این حال، دنیای مدرن تکنولوژی پیشرفته ای را برای جداسازی فاضلاب از آب ارائه کرده است.
این فناوری شامل غشاهای میکروفیلتراسیون، اولترافیلتراسیون و اسمز معکوس است که مبتنی بر استفاده از اکسیژن همراه با فیلتراسیون بیولوژیکی، روش های ضدعفونی با استفاده از پرتوهای فرابنفش کم، متوسط و پر انرژی و اکسیداسیون پیشرفته با استفاده از پرتوهای فرابنفش پر انرژی است. پایدار است.
اسمز معکوس یا اسمز معکوس یک فرآیند تصفیه آب است که در آن فشار برای معکوس کردن جریان اسمزی آب از طریق یک غشای نیمه تراوا برای تولید آب خالص و حذف یون ها، مولکول ها و ذرات بزرگتر حل شده در آب استفاده می شود.
این روش ها می توانند به طور موثر آب حاد و مزمن را حذف کرده و آن را قابل شرب کنند.
