قانون برای کسانی که در راس هستند کمی متفاوت است.
همانطور که جهان اکنون می داند، قاضی کلارنس توماس معامله املاکی را که او و خانواده اش در سال 2014 با هارلن کرو، اهداکننده میلیاردر جمهوری خواه انجام داده بودند، فاش نکرد. توماس و چند تن دیگر از بستگانش خانه مادرش را در ساوانا، گا، همراه با دو زمین خالی به قیمت 133363 دلار به شرکتی که متعلق به کرو بود فروختند.
به گفته ProPublica، “بزودی پس از تکمیل فروش، پیمانکاران کار بر روی ده ها هزار دلار بهبود را آغاز کردند.”
مادر توماس، لئولا ویلیامز، 94 ساله، هنوز در خانه زندگی می کند. به نظر می رسد نه او و نه قاضی اجاره ای پرداخت نمی کنند.
در مورد اینکه آیا توماس واقعا قوانین افشای فدرال را با پذیرش هدایایی از کرو – همانطور که ProPublica نیز فاش کرد – بدون گزارش آنها به دولت، نقض کرده است یا خیر، وجود دارد. تعهدات قانونی توماس در این معامله املاک و مستغلات کمی ساده تر است. بر اساس قانون اخلاق در دولت در سال 1978، که پس از واترگیت به تصویب رسید، مقامات فدرال، از جمله اعضای قوه قضاییه فدرال، ملزم به افشای بیشتر معاملات املاک و مستغلات با مجموع بیش از 1000 دلار هستند.
به عبارت دیگر، کلارنس توماس ممکن است قانون را زیر پا گذاشته باشد.
در این صورت، جریمه هایی برای جعل یا عدم ارائه یا گزارش اطلاعات مورد نیاز «آگاهانه یا عامدانه» شامل جریمه هایی تا 71316 دلار به ازای هر کوتاهی و احتمالاً ارجاع کیفری است. به عنوان مثال، در سال 2015، همانطور که سی ان ان گزارش داد، «یک مدیر مالی اداره فدرال زندان ها به دلیل افشا نکردن رابطه تجاری خود با یک پیمانکار فدرال که برای تأمین سلامت زندانیان رقابت می کرد، سه سال مشروط شد و 5000 دلار جریمه پرداخت کرد. خدمات مراقبتی.”
این ایده که توماس با هر مجازاتی روبرو خواهد شد، حتی کمتر با تحقیقات رسمی توسط دادگاه عالی، آشکارا یک آرزو است. سیاست دادگاه، عدم نظارت داخلی بر اعضای دادگاه و عدم تمایل عمومی کنگره برای به چالش کشیدن قدرت دادگاه – یا حتی بررسی دقیق امور – به این معنی است که توماس می تواند با مصونیت نسبی عمل کند.
و حتی اگر او نمی توانست، حتی اگر عواقب معنادار و از نظر سیاسی امکان پذیری برای سوء رفتار در میان اعضای دیوان عالی وجود داشته باشد – استیضاح عملاً یک نامه مرده است – این واقعیت وجود دارد که قانون صرفاً ثروتمندان و قدرتمندان را می بخشد.
اگر توماس یک کارمند معمولی فدرال – یا حتی یک قاضی فدرال معمولی بود – احتمالاً باید به دلیل عدم افشای درآمد حاصل از فروش املاک برای نزدیک به یک دهه به مقامات پاسخگو بود. همانطور که وجود دارد، ظاهراً برای او کافی است که فرم مورد نظر را اصلاح کند، همانطور که در سال 2011 پس از عدم گزارش بیش از 686000 دلاری که همسرش جینی توماس از بنیاد هریتیج بین سال‌های 2003 تا 2007 به دست آورده بود، این کار را انجام داد. درآمد همسرش را گزارش کند، توماس کادر با برچسب “هیچ” را علامت زده بود. (توماس در واقع اعلام کرده است که قصد دارد فرم های افشای خود را برای حسابداری معاملات املاک و مستغلات در سال 2014 اصلاح کند.)
ظاهراً بی‌تفاوتی عمدی و مکرر نسبت به الزامات افشای طبق قانون برای یک قاضی دیوان عالی هیچ ضرری ندارد.
در اینجا، شایان ذکر است که قاضی توماس نسبت به متهمان جنایی که اشتباهات رویه ای مرتکب می شوند، به طرز بدنامی نابخشودنی است. در نظر دادگاه در سال 2022، او دامنه درخواست‌ها را برای زندانیان ایالتی – از جمله زندانیان محکوم به اعدام – که معتقدند نمایندگی قانونی ناکافی دریافت کرده‌اند، محدود کرد. توماس می گوید این زندانیان دیگر نمی توانند شواهد جدیدی برای حمایت از ادعای خود ارائه دهند.
مسئله این است که بیشتر ادعاهای کمک ضعیف شامل شواهد جدیدی است. توماس می گوید حیف است. اگر در نقطه مناسبی از فرآیند ارائه نشده باشد، حساب نمی شود. قانون اساسی که توسط کلارنس توماس تفسیر شده است به زندانیان اجازه نمی دهد فرم را اصلاح کنند.
برای لحظه‌ای دور شدن از دیوان عالی، می‌توانیم این الگوی ملایمت را برای برخی و بازوی سفت قانون را برای دیگران در هر جایی که در جامعه آمریکا انتخاب کنیم، ببینیم. محل کار را بگیرید. یک مطالعه در سال 2017 توسط مؤسسه سیاست اقتصادی نشان داد که در 10 ایالت پرجمعیت، حدود 2.4 میلیون نفر مجموعاً درآمد 8 میلیارد دلاری خود را به خاطر کارفرمایان بی‌وجدان از دست می‌دهند. این مؤسسه مدعی است که اگر این نشان دهنده روندهای ملی باشد، کارگران آمریکایی سالانه بیش از 15 میلیارد دلار را به دلیل دزدی دستمزد از دست می دهند. برای مقایسه، کل خسارات مربوط به جرایم اموال در سال 2018 بالغ بر 16.4 میلیارد دلار بوده است.
اگر یک فرد معمولی هستید و از Walgreens دزدی می کنید، ممکن است دستگیر شوید. قانون معمولاً به شما اجازه نمی دهد کالایی را که دزدیده اید بازگردانید یا برگردانید. از سوی دیگر، اگر شما والگرین هستید و میلیون‌ها دلار دستمزد را از کارمندان خود می‌گیرید، می‌توانید آنها را بازپرداخت کنید – مشروط بر اینکه قربانیان به‌عنوان گروهی از کارگران والگرین در کالیفرنیا یک شکایت دسته جمعی ارائه کنند. در سال 2018 انجام داد. والگرینز در سال 2020 با آنها تسویه حساب کرد.
برای سال‌ها، تنها بدشانس‌ترین افراد ثروتمند با مشکل فرار مالیاتی مواجه بودند. سرویس درآمد داخلی فقط پول یا پرسنل کافی برای وادار کردن ثروتمندان به پرداخت صورت‌حساب‌های خود به دولت نداشت (به همین دلیل است که دولت بایدن ۸۰ میلیارد دلار بودجه جدید IRS را از طریق قانون کاهش تورم درخواست کرد و دریافت کرد). در سال 2018، IRS 1 درصد از مالیات دهندگان برتر را با نرخ 1.56 درصد ممیزی کرد که فقط کمی بالاتر از نرخی بود که با آن آمریکایی هایی را که اعتبار مالیات بر درآمد کسب شده را دریافت می کردند، حسابرسی می کرد.
از آنجایی که تعداد افرادی که سالانه 16000 دلار درآمد دارند – در سال 2019، این تقریباً بالاترین درآمدی بود که یک فرد بالغ مجرد می توانست به دست آورد و همچنان اعتبار دریافت کند – بسیار بیشتر از افرادی است که سالانه 1.6 میلیون دلار درآمد دارند، سازمان امور مالیاتی زمان بیشتری را صرف بررسی دقیق کرد. وضعیت مالی افراد شاغلی که ممکن است چند صد دلار را اشتباه گزارش کرده باشند، نسبت به سرمایه گذار ثروتمندی که سعی کرد چند صد هزار دلار را پنهان کند.
البته، هیچ گزارشی از استانداردهای دوگانه قانونی ما بدون مثال رئیس جمهور دونالد ترامپ، که دوران حرفه ای خود را در زمینه املاک و مستغلات به دور از قانون سپری کرد و در زمان ریاست جمهوری بی قانونی خود را به نمایش گذاشت، کامل نخواهد بود. تنها در حال حاضر، بیش از دو سال پس از خروج او از کاخ سفید، او در خطر تعقیب کیفری و پاسخگویی قانونی قرار دارد. و تا کنون، این برای جعل سوابق تجاری است و نه هیچ یک از تخلفات فاحش تر او.
همه اینها به این معنی است که اگر شما یک شهروند عادی باشید، ایالات متحده کشوری از قوانین است. با این حال، با کمی پول و قدرت کمی – یا حداقل یک کرسی در دیوان عالی – قانون کمتر به یک دستورالعمل و بیشتر یک پیشنهاد تبدیل می شود.
