مدت کوتاهی پس از تیراندازی که شش نفر را در یک مدرسه ابتدایی در نشویل کشته شدند، سناتور ایالتی شارلین الیور، یک دموکرات دوره اول که نماینده بخش بزرگی از شهر است، در مقابل خبرنگاران ایستاد و اشک های خود را پاک کرد. سپس با همکاران جمهوری خواه خود به دلیل کاهش سیستماتیک قوانین اسلحه در ایالت در حالی که به گفته او، باید تشدید می شد، برخورد کرد.
او گفت: «من به کارما اعتقاد دارم. و روزی خواهد رسید که هر کسی که هیچ کاری نکرد، خدا به او کمک کند.
نشویل، پایتخت پررونق تنسی، معمولاً مودب خاصی را در مدیریت تنش‌های تعیین‌کننده‌اش به ارمغان آورده است – به‌عنوان مورخ، بین «نخبگان روستایی و شهری، نخبگان شیک و مردم عادی، گذشته‌ای به عقب‌نگر و نگاهی آینده‌نگر» بنجامین هیوستون گفت.
در اواسط قرن بیستم، رهبران شهر و فعالان حقوق مدنی در مورد یکپارچگی عمدتاً مسالمت آمیز فضاهای عمومی شهر مذاکره کردند. اخیراً، مردم محلی به مفهوم ” افتخار می کنند.نشویل خوبه” و برای دهه‌ها، لیبرال‌ها و محافظه‌کاران در حالتی از کمالات نسبی در هم آمیخته‌اند، و شهری را به وجود آورده‌اند که می‌تواند احساس کند «به‌طور ریشه‌ای نامرتب»، همانطور که استیون متکالف منتقد زمانی در توصیف سیاست جانی کش، یکی از قهرمانان موسیقی نشویل متعدد نوشت.
اما حتی قبل از ترسناک تیراندازی این هفته، حفظ این حس اقامت محترمانه سخت‌تر می‌شد. و برخی در نشویل می گویند که ممکن است بعد از کشتار روز دوشنبه که دو موضوع قطبی کننده را در برگرفته است، دشوارتر شود: سیاست اسلحه بازتر تنسی، و اصطکاک بر سر حقوق افراد LGBTQ که با قوانین جدید جمهوری خواهان تشدید شده است. که درگ شوها را هدف قرار داده و درمان های تاخیری بلوغ را برای کودکان ترنسجندر ممنوع می کند.
صدها معترض، از جمله نوجوانان، کودکان با لباس‌های شطرنجی مدرسه و مادرانی که کودکان نوپا بر روی باسن خود داشتند، روز پنج‌شنبه به ساختمان کنگره هجوم آوردند و شعارهای «به آنها رأی بدهید» و «ما افکار و دعای شما را نمی‌خواهیم» در بیرون سر دادند. در داخل، زمانی که چند قانونگذار دموکرات روند معمول را برای پیوستن به معترضان برای درخواست قوانین سختگیرانه‌تر اسلحه متوقف کردند، یک بن‌بست پرتنش ایجاد شد.
تیرانداز که توسط پلیس به نام آدری ای هیل شناسایی شد، دانش آموز 28 ساله سابق مدرسه کووننت، مدرسه ابتدایی مسیحیان بود که روز دوشنبه مورد حمله قرار گرفت. ضارب از سه سلاح استفاده کرد که به گفته پلیس به طور قانونی خریداری شده بود، از جمله یک تفنگ نیمه خودکار به سبک نظامی. ماموران دقایقی پس از رسیدن ضارب به مدرسه تیراندازی کردند و او را کشتند.
در مورد هویت جنسیتی تیرانداز سردرگمی وجود دارد. جان دریک رئیس اداره پلیس متروپولیتن نشویل گفت که ضارب به عنوان تراجنسیتی شناخته شده است و مقامات از “او” و “او” برای اشاره به مهاجم استفاده کردند. اما در یک پست در رسانه های اجتماعی و پروفایل لینکدین، به نظر می رسد که تیرانداز در ماه های اخیر مرد است.
در محافل لیبرال، خشم تقریباً بلافاصله آشکار شد. “آیا می توانم از شما بپرسم، @GovBillLee چرا در سال 2021 از حمل بدون مجوز عبور کردید؟” مارگو پرایس، ستاره کانتری مستقر در نشویل، در توییتر با اشاره به قانونی که توسط فرماندار جمهوری خواه تنسی، بیل لی امضا شده است، نوشت که به اکثر بزرگسالان اجازه می دهد بدون مجوز اسلحه حمل کنند. بچه های ما در مدرسه می میرند و تیرباران می شوند، اما شما بیشتر نگران درگ کوئین ها هستید تا قوانین اسلحه هوشمند؟ دستت خون شده
عصبانیت به همان اندازه از جانب برخی محافظه‌کاران نشویل که به دنبال ارتباط این حمله با هویت جنسیتی مهاجم بودند، بود. روز سه شنبه، کلی تراویس، مجری رادیویی مستقر در نشویل، نوشت در توییتی نوشت: این حمله تروریستی به افراد مذهبی توسط یک ترنس دیوانه دیوانه بود.
این زبان از زبان مت والش تندتر بود، یک پادکستر جناح راست با The Daily Wire، شرکت رسانه ای محافظه کار که توسط مفسر بن شاپیرو بنیانگذاری شد. این رسانه با هدف ایجاد یک امپراتوری چند رسانه ای ملی در خانه معنوی موسیقی کانتری از لس آنجلس به نشویل نقل مکان کرد.
آقای. والش، که اکتبر گذشته میزبان تجمعی علیه درمان پزشکی برای جوانان تراجنسیتی در مرکز شهر نشویل بود، این هفته پادکستی را به صحبت در مورد تیراندازی اختصاص داد.
“این در مورد اسلحه نیست، و این کلاهبرداری های لعنتی به خوبی می دانند که در مورد اسلحه نیست.” والش گفت. او در ادامه “فعالیت ترنس افراطی چپ افراطی” را “جنبش نفرت انگیز و خشونت آمیز” توصیف کرد.
“نشویل خوب” نبود.
لو کانر، 85 ساله، یک وکیل نشویل و کمک کننده طولانی مدت به نامزدهای جمهوری خواه، گفت که از نظر سیاسی در شهری که دهه هاست او را خانه می خواند، احساس گمراهی کرده است.
او گفت که این روزها به نظر می رسد لیبرال های نشویل لیبرال تر شده اند. غرفه آقای کانر مقصر بسیاری از تغییر لحن را به گردن جمهوری خواهان خود، به ویژه آنهایی که در مجلس ایالتی بودند، انداخت. کانر متهم به راه اندازی یک جنگ کینه توزانه علیه شهری است که مدت هاست توسط دموکرات های میانه رو اداره می شود.
او گفت که وضعیت شهر «بسیار تفرقه‌انگیز» است. “و تو این تراژدی را در بالای آن داری. منظورم این است که از این بدتر نمی شود.”
برای سال‌ها، نشویل توسط تعدادی شهردار اداره می‌شود که لحن معتدلی را برای شهری جنوبی که مشتاق پیشی گرفتن از گذشته خود بود، تعیین کرده‌اند: به طور کلی، شهرداران از نظر اجتماعی مترقی، حامی رشد و کسب‌وکار بوده‌اند. با این حال، در سال‌های اخیر، شورای متروپولیتن نشویل مترقی‌تر شده است که نشان‌دهنده جمعیت لیبرال‌تر است: طبق نظرسنجی دانشگاه وندربیلت، از سال 2015 تا 2022، درصد ساکنانی که خود را لیبرال می‌دانستند از 24 درصد به 30 درصد افزایش یافت.
جان گیر، استاد علوم سیاسی در واندربیلت، گفت که این تغییر احتمالاً به رشد سریع جمعیت شهر، تقریباً دوبرابر میانگین ایالات متحده، و به پدیده «نوع بزرگ» مربوط می شود، که در آن آمریکایی ها به طور فزاینده ای به دنبال زندگی در میان مردم این شهر هستند. اقناع سیاسی مشابه خودشان.
با حرکت شهر به سمت چپ، هر چند جمهوری خواهان تنسی، که در سیاست ایالتی سرآمد هستند، چرخش سختی به راست در پیش گرفته اند. درگیری های پرمخاطب بین شهر و قوه مقننه تا حدی تضاد بین ارزش های شهری و روستایی است، زیرا بسیاری از قانونگذاران جمهوری خواه حومه محافظه کار تنسی را نمایندگی می کنند. در پایتخت ایالت، جایی که قانونگذاران با انواع صنعت موسیقی و بسیاری از تازه واردان که به صنعت فناوری نوظهور نشویل هجوم می‌آورند، برخورد می‌کنند، تنش می‌تواند احساسی شخصی و شخصی نیز داشته باشد.
تنش حزبی به فراتر از ساختمان کنگره سرایت کرده است. در ماه اکتبر، پس از اینکه مرکز پزشکی تحت فشار محافظه کاران داخل و خارج از مجلس قرار گرفت، مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت اعلام کرد که اقدامات جراحی تایید کننده جنسیت را برای بیماران زیر 18 سال به حالت تعلیق در می آورد.
لیزا کویگلی، استراتژیست سیاسی که پیش از این به عنوان رئیس ستاد جیم کوپر، نماینده سابق ایالات متحده، دموکرات، خدمت می کرد، گفت: “من فکر می کنم این مبارزه برای روح نشویل است.”
قبل از تیراندازی، اسلحه و مسائل اجتماعی تنها دلیل خشم دموکرات‌های نشویل و جمهوری‌خواهان از یکدیگر نبودند.
سال گذشته، جمهوری‌خواهان نقشه کنگره تنسی را به گونه‌ای تغییر دادند که یک ناحیه نشویل که نزدیک به 150 سال در اختیار یک دموکرات بود، بین سه منطقه تقسیم شد که به حومه‌های محافظه‌کار و مناطق روستایی گسترش یافت و به شدت به نفع جمهوری‌خواهان کشیده شد.
بعداً، شورای متروپولیتن تلاش برای میزبانی کنوانسیون ملی جمهوری خواهان در سال 2024 در نشویل را رد کرد و باعث شد تا لوایح متعددی از سوی مجلس قانونگذار جمهوری خواه مطرح شود که به طور گسترده به عنوان تلافی تلقی می شدند، از جمله قانون جدیدی که به طور قابل توجهی شورا را کوچک می کند.
همچنین لحظات کوچکتری وجود داشته است که ارتباطات در سراسر شکاف سیاسی از بین رفته است.
آنا کودیل، یک مدافع آموزش ویژه نشویل، از سال 2000 تا 2008 در مدرسه ای به نام آکادمی کریست پرسبیتریان کار می کرد، جایی که با یکی از قربانیان تیراندازی روز دوشنبه، کاترین کونس، که در آن زمان در آن مدرسه کار می کرد، دوست شد. او همچنین با خانواده‌های فرماندار لی و سناتور مارشا بلکبرن، جمهوری‌خواه تنسی، که هر دو فرزندان خود را نزد کریست پرسبیتریان فرستادند، آشنا شد.
ام‌اس. کودیل گفت که با هر دو خانواده روابط دوستانه ای داشت، به روح نشویل که اولین بار در اواخر دهه 1990 زمانی که به شهر نقل مکان کرد با آن مواجه شد.
اما او گفت که وقتی دید که سناتور بلکبرن در مراسم Mr. تظاهرات والش در ماه اکتبر علیه مراقبت های بهداشتی ترنس، به ویژه زمانی که گروهی از پسران مغرور به عنوان حامی ظاهر شدند. خانم گفت: “من خیلی عصبانی بودم، نمی توانستم مستقیم ببینم.” کودیل، 50.
برخی از ساکنان نشویل معتقدند آشنایی قدیمی بین چپ و راست در شهر از این تراژدی جان سالم به در خواهد برد.
بایرون تراگر، وکیل و رهبر مدنی نشویل می گوید: «من فکر می کنم تنش هایی بیشتر از آنچه بوده است وجود دارد. «اما دیروز صبح در جلسه ای با افراد بسیار محافظه کار بودم و آنها من را فردی میانه رو تا لیبرال می دانند. و مطمئناً هیچ تنشی در آنجا وجود نداشت. فکر می‌کنم برخی از افرادی که وارد شده‌اند دوست دارند ما را از هم جدا کنند، اما نقطه قوت شهر همیشه این بوده است که ما بر روی بهبود اوضاع تمرکز می‌کنیم، برخلاف چارچوب ایدئولوژیکی.»
البته، بسیاری از مردم – شاید بیشتر آنها – این لحظه دردناک را از طریق سیاست پردازش نمی کنند. آنها این کار را از طریق تجربیات زیسته خود و به ویژه در جنوب، از طریق ایمان انجام می دهند.
استیون کرتیس چپمن، خواننده و ترانه سرای برجسته مسیحی که در نزدیکی نشویل زندگی می کند، دکتر را به یاد می آورد. کونسه، رئیس میثاق، به‌عنوان یک مربی بی‌نظیر که پس از کشته شدن دختر 5 ساله‌اش، ماریا، در یک تصادف، حضور شفابخش ارزشمندی برای خانواده‌اش بود.
برای او، فاجعه روز دوشنبه، حداقل پس از تیراندازی، بیش از معنای سیاسی معنای معنوی دارد.
او گفت: “من معتقدم کاترین با ماریا من و عیسی و با این دانش آموزان است و خدا تمام این اشک ها را پاک می کند و همه این چیزهای شکسته را دوباره کامل می کند.”
در میان تنش‌های شدید در نشویل، موارد بی‌شماری نیز وجود داشته است که مردم برای حمایت از خانواده‌های قربانیان و یکدیگر گرد هم آمده‌اند.
دیوید توماس، 52 ساله، مدیر مشاوره خانواده در وزارتخانه های مشاوره Daystar، که به کودکان و خانواده ها مشاوره می دهد، گفت که این هفته زمانی که یک چاپخانه محلی برای تهیه مواد مورد نیاز او برای ملاقات با خانواده های آسیب دیده از تیراندازی آماده می شد، تحت تأثیر قرار گرفت.
او گفت: «محبتی از این شهر بیرون می‌آید. اگرچه ما رشد زیادی را تجربه کرده‌ایم، هنوز هم حقیقتی وجود دارد که این یک شهر کوچک در یک شهر بزرگ است.
گزارش توسط امیلی کاکرین، الیزا فاوست سوگند روث گراهام.
